зду́ру, прысл. (разм.).

Па глупстве, непаразуменні.

З. прагаварылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зду́ру

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
зду́ру - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зду́ру нареч., разг. сду́ру, по глу́пости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зду́ру, прысл.

Разм. Па глупству, непаразуменню. Гену Вярбіцкі недалюбліваў. І не ад рэўнасці, як нехта здуру мог бы падумаць. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зду́ру прысл. разм. vor (láuter) Dúmmheit, dúmmerweise

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сглупа́ нареч., прост. зду́ру.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сду́ру нареч., разг. зду́ру.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

törichterweise

a безразва́жна, зду́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dúmmheit

f -, -en глу́пства, дурно́та

aus ~ — зду́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

głupota

głupot|a

ж. дурнота; дурасць; неразумнасць;

z ~y — здуру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)