зду́маць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зду́маю зду́маем
2-я ас. зду́маеш зду́маеце
3-я ас. зду́мае зду́маюць
Прошлы час
м. зду́маў зду́малі
ж. зду́мала
н. зду́мала
Загадны лад
2-я ас. зду́май зду́майце
Дзеепрыслоўе
прош. час зду́маўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зду́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Выдумаць, прыдумаць. Прасцей за той шлях, што прывёў пастушка з маленькай вёскі Раткава да высокай годнасці Героя Савецкага Саюза, цяжка здумаць. «Беларусь». // Падумаць, дадумацца. — Я ж і цяпер сад калгасны даглядаю. А ты нават не здумаеш заглянуць на мой хутар. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да здумаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взгада́ть / ни взду́мать, ни взгада́ть, ни перо́м описа́ть нар.-поэт. ні зду́маць, ні згада́ць, ні пяро́м апіса́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)