здзіра́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здзіра́льны здзіра́льная здзіра́льнае здзіра́льныя
Р. здзіра́льнага здзіра́льнай
здзіра́льнае		 здзіра́льнага здзіра́льных
Д. здзіра́льнаму здзіра́льнай здзіра́льнаму здзіра́льным
В. здзіра́льны (неадуш.)
здзіра́льнага (адуш.)		 здзіра́льную здзіра́льнае здзіра́льныя (неадуш.)
здзіра́льных (адуш.)
Т. здзіра́льным здзіра́льнай
здзіра́льнаю		 здзіра́льным здзіра́льнымі
М. здзіра́льным здзіра́льнай здзіра́льным здзіра́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здзіра́льны сди́рочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзіра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для здзірання. Здзіральны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сди́рочный здзіра́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)