здзяўба́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здзяўба́ны здзяўба́ная здзяўба́нае здзяўба́ныя
Р. здзяўба́нага здзяўба́най
здзяўба́нае		 здзяўба́нага здзяўба́ных
Д. здзяўба́наму здзяўба́най здзяўба́наму здзяўба́ным
В. здзяўба́ны (неадуш.)
здзяўба́нага (адуш.)		 здзяўба́ную здзяўба́нае здзяўба́ныя (неадуш.)
здзяўба́ных (адуш.)
Т. здзяўба́ным здзяўба́най
здзяўба́наю		 здзяўба́ным здзяўба́нымі
М. здзяўба́ным здзяўба́най здзяўба́ным здзяўба́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здзяўба́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здзяўба́ны здзяўба́ная здзяўба́нае здзяўба́ныя
Р. здзяўба́нага здзяўба́най
здзяўба́нае		 здзяўба́нага здзяўба́ных
Д. здзяўба́наму здзяўба́най здзяўба́наму здзяўба́ным
В. здзяўба́ны (неадуш.)
здзяўба́нага (адуш.)		 здзяўба́ную здзяўба́нае здзяўба́ныя (неадуш.)
здзяўба́ных (адуш.)
Т. здзяўба́ным здзяўба́най
здзяўба́наю		 здзяўба́ным здзяўба́нымі
М. здзяўба́ным здзяўба́най здзяўба́ным здзяўба́ных

Кароткая форма: здзяўба́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здзяўба́ны

1. склёванный;

2. исклёванный;

3. издо́лбленный;

1-3 см. здзяўбці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзяўба́ны і здзёўбаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад здзяўбаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исклёванный здзяўба́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзёўбаны, см. здзяўба́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзёўбаны,

гл. здзяўбаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

издо́лбленный разг. здзяўба́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склёванный разг. здзяўба́ны; (рыбой) ску́шаны, з’е́дзены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзяўбці́, -о́ў, -бе́ш, -бе́; здзяўбём, здзеўбяце́, здзяўбу́ць; здзёўб, здзяўбла́, -ло́; -бі́; здзяўба́ны і здзёўбаны; зак., што.

1. Дзеўбучы, з’есці.

Кураняты здзяўблі тварог.

2. Дзеўбучы, зрабіць ямкі; параніць у многіх месцах.

Пеўні здзяўблі адзін аднаго.

Пешняй здзяўблі тратуар.

|| незак. здзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)