зда́тчык, -а, мн. -і. -аў, м. (афіц.).

Асоба, якая ажыццяўляе здачу прадукцыі, маёмасці.

З. збожжа.

З. рэчаў на камісію.

|| ж. зда́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зда́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зда́тчык зда́тчыкі
Р. зда́тчыка зда́тчыкаў
Д. зда́тчыку зда́тчыкам
В. зда́тчыка зда́тчыкаў
Т. зда́тчыкам зда́тчыкамі
М. зда́тчыку зда́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зда́тчык м. сда́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́тчык, ‑а, м.

Той, хто здае тавар, прадукцыю, маёмасць. Здатчык збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...здатчык, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў; абазначае асобу, якая здае куды‑н. тое, што названа ў першай частцы слова, напрыклад: малаказдатчык, макулатураздатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сда́тчик зда́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да здатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)