здабы́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. здабы́тчыца здабы́тчыцы
Р. здабы́тчыцы здабы́тчыц
Д. здабы́тчыцы здабы́тчыцам
В. здабы́тчыцу здабы́тчыц
Т. здабы́тчыцай
здабы́тчыцаю		 здабы́тчыцамі
М. здабы́тчыцы здабы́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здабы́тчыца ж., разг. добы́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здабы́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да здабытчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабы́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца здабычай чаго-н.

З. нафты.

2. Чалавек, які здабывае сродкі на жыццё (разм.).

|| ж. здабы́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. здабы́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

добы́тчица в разн. знач. здабы́тчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)