згуртава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. каго. Аб’яднаць, наблізіўшы аднаго да другога.

З. жывёлу.

2. перан., каго (што). Дабіўшыся адзінства, згуртаванасці, аб’яднаць.

З. брыгаду.

|| незак. згурто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. згуртава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згуртава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. згурту́ю згурту́ем
2-я ас. згурту́еш згурту́еце
3-я ас. згурту́е згурту́юць
Прошлы час
м. згуртава́ў згуртава́лі
ж. згуртава́ла
н. згуртава́ла
Загадны лад
2-я ас. згурту́й згурту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час згуртава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згуртава́ць сов.

1. (соединить) собра́ть; сколоти́ть;

2. перен. сплоти́ть, спая́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згуртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

1. Аб’яднаць у гурт, наблізіўшы аднаго да другога. Ды і ўсе армейскія коні, відаць, такія. Прывыкаюць да гурту, адзін да аднаго. Магчыма, баі і страхі іх так згуртавалі. Няхай.

2. перан. Аб’яднаць; зрабіць узгодненымі, аднадушнымі чые‑н. дзеянні. Верны, светлы праклала нам партыя шлях, Згуртавала, з’яднала нас воляй адзінай. Танк. Сам таго не заўважыўшы, .. [Мікалай] згуртаваў вакол сябе моладзь. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згуртава́ць, згурто́ўваць (аб’яднаць) veréinigen vt, veréinen vt, zusámmenschließen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

згурто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да згуртаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Згуртаваць, дасягнуўшы адзінства думак і дзеянняў.

З. народныя масы.

|| незак. з’ядно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. з’ядна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згурто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. згуртоўваць — згуртаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

объедини́ть сов., в разн. знач. аб’ядна́ць; (сплотить — ещё) згуртава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплоти́ть сов.

1. (плотно соединить) збіць, звяза́ць;

2. перен. згуртава́ць, з’ядна́ць, аб’ядна́ць;

сплоти́ть наро́дные ма́ссы згуртава́ць (з’ядна́ць) наро́дныя ма́сы; см. спла́чивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)