згрубе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
згрубе́лы |
згрубе́лая |
згрубе́лае |
згрубе́лыя |
| Р. |
згрубе́лага |
згрубе́лай
згрубе́лае |
згрубе́лага |
згрубе́лых |
| Д. |
згрубе́ламу |
згрубе́лай |
згрубе́ламу |
згрубе́лым |
| В. |
згрубе́лы (неадуш.)
згрубе́лага (адуш.) |
згрубе́лую |
згрубе́лае |
згрубе́лыя (неадуш.)
згрубе́лых (адуш.) |
| Т. |
згрубе́лым |
згрубе́лай
згрубе́лаю |
згрубе́лым |
згрубе́лымі |
| М. |
згрубе́лым |
згрубе́лай |
згрубе́лым |
згрубе́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
згрубе́лы разг. огрубе́лый, огрубе́вший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
згрубе́лы, ‑ая, ‑ае.
Які згрубеў, зрабіўся грубым. — Дзень добры ў хату! — бадзёра кінуў .. [Мікола] групе мужчын, якія, навісшы над прылаўкам, смакталі цыгаркі і церлі згрубелымі пальцамі прывезены сёння Нічыпарам шавіёт. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згрубелы
Том: 12, старонка: 164.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)