зго́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. зго́днасць
Р. зго́днасці
Д. зго́днасці
В. зго́днасць
Т. зго́днасцю
М. зго́днасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зго́днасць ж.

1. согла́сность, согла́сие ср.;

2. сообра́зность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць згоднага. Між .. [Ганнай і Васілём] жыла незвычайная лагода і добрая згоднасць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́днасць ж.

1. Éinvernehmen n -s, Éintracht f -;

дасягну́ць по́ўнай зго́днасці vólles Éinvernehmen erzíelen;

2. Ángemessenheit f - (адпаведнасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зго́дны, -ая, -ае; -дзен, -дна.

1. на што. Які выражае, дае згоду на што-н.

З. на ўсе ўмовы.

2. з кім-чым. Які прытрымліваецца з кім-н. адной думкі, адных поглядаў.

Я з ім не згодзен.

3. Які супадае з чым-н., падобны.

Сведкі далі згодныя паказанні.

4. Дружны, аднадушны.

Згоднае жыццё.

Жылі яны згодна (прысл.).

5. Стройны, гарманічны.

Згодныя спевы.

◊

Згодна з чым, прыназ. з Т — у адпаведнасці з чым-н.

Згодна з законам.

|| наз. зго́днасць, -і, ж. (да 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сообра́зность адпаве́днасць, -ці ж., зго́днасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сула́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць суладнага; гарманічнасць, суладжанасць, згоднасць. Маляўнічая прыродаапісальная лірыка здзіўляе і вабіць сваёй пластыкай, паўнатой і суладнасцю эмоцый. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангруэ́нцыя

(лац. congruentia = адпаведнасць)

1) згоднасць, адпаведнасць;

2) супадзенне геаметрычных фігур пры накладанні адной на другую.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кампетэ́нцыя

(лац. competentia = адпаведнасць, згоднасць)

1) дасведчанасць, вопытнасць у якой-н. галіне; кваліфікаванасць, аўтарытэтнасць;

2) кола паўнамоцтваў, правоў якой-н. установы, асобы (напр. к. суда).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кампетэ́нцыя

(лац. competentia = адпаведнасць, згоднасць)

1) дасведчанасць у якой-н. справе, у якіх-н. пытаннях;

2) кола паўнамоцтваў, правоў якой-н. установы, асобы (напр. к. суда).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)