згавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак., з кім.

1. Дамовіцца адносна якіх-н. дзеянняў.

З. пайсці ў ягады.

2. Дасягнуць узаемнага разумення, пагаднення ў размове.

З табой не згаворышся.

|| незак. згаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згавары́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. згавару́ся згаво́рымся
2-я ас. згаво́рышся згаво́рыцеся
3-я ас. згаво́рыцца згаво́рацца
Прошлы час
м. згавары́ўся згавары́ліся
ж. згавары́лася
н. згавары́лася
Загадны лад
2-я ас. згавары́ся згавары́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час згавары́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

згавары́цца сов.

1. (условиться) сговори́ться;

2. (достичь взаимного понимания) сговори́ться, столкова́ться;

з ім ця́жка з. — с ним тру́дно сговори́ться (столкова́ться)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згавары́цца, ‑варуся, ‑ворышся, ‑верыцца; зак.

1. Дамовіцца адносна якіх‑н. дзеянняў; дагаварыцца. — Мы згаварыліся, — сказала адна [таварышка], — прыйсці пазней, чым казалі табе, каб ты мела час адпачыць. Чорны. — Мы свой «фэст» наладзім, — казаў Сцёпка, бо моладзь згаварылася пусціць канал якраз у гэты дзень, калі збярэцца народ каля «святога» калодзежа. Колас.

2. Дасягнуць узаемнага разумення, дагаднення. Калі эшалон даў гудок адпраўлення, я ўскочыў у тармазную будку і лёгка згаварыўся з вартавым, які хадзіў па платформе. Навуменка. — З табой мы ўсё роўна не згаворымся. Ідзі ты, Канькоў, лепей у кантору, ды баб агітуй. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згавары́цца, згаво́рвацца sich verábreden, zum Éinverständnis kómmen*; verábreden vt (дамовіцца аб чым-н);

з ім мо́жна згавары́цца er lässt mit sich réden; mit ihm ist leicht [gut] áuszukommen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

згаво́рлівы, -ая, -ае.

Такі, з якім лёгка згаварыцца (у 2 знач.).

З. чалавек.

|| наз. згаво́рлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

столкова́ться сов., разг. згавары́цца, дамо́віцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сговори́ться сов. згавары́цца, дамо́віцца; неодобр. змо́віцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згаво́рвацца і згава́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да згаварыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábkarten

vt (mit D) (за́гадзя тае́мна) змо́віцца, згавары́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)