звіх, -у, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і вывіх.

З. нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зві́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зві́х зві́хі
Р. зві́ху зві́хаў
Д. зві́ху зві́хам
В. зві́х зві́хі
Т. зві́хам зві́хамі
М. зві́ху зві́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звіх (род. зві́ху) м. вы́вих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіх, ‑у, м.

Разм. Зрушэнне касцей у суставе ў выніку падзення, удару і пад.; вывіх. Звіх нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звіх м разм Verrénkung f -, -en, Áusrenkung f -, -en; Verstáuchung f -, -en (пальца на руцэ)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dislocation [ˌdɪsləˈkeɪʃn] n. вы́віх, звіх

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ізві́х (Шн., 2, 538). Гл. звіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́вих вы́віх, -ху м., звіх, род. зві́ху м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywichnięcie

н. вывіх, звіх

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verstáuchung

f -, -en мед. вы́віх, звіх, расцяжэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)