звіва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. звіва́ю звіва́ем
2-я ас. звіва́еш звіва́еце
3-я ас. звіва́е звіва́юць
Прошлы час
м. звіва́ў звіва́лі
ж. звіва́ла
н. звіва́ла
Загадны лад
2-я ас. звіва́й звіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час звіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звіва́ць несов.

1. (сплетать в одну прядь) свива́ть;

2. (в клубок) сма́тывать;

3. (с чего-л.) сма́тывать;

4. (сплетая, изготавливать) свива́ть, вить;

1-4 см. звіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звіваць — звіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свива́ть несов.

1. (вить) звіва́ць, віць;

свива́ть верёвку віць (звіва́ць) вяро́ўку; см. свить​ 1;

2. (сплетать) сплята́ць, пле́сці;

3. (ссучивать) сука́ць;

4. (в трубку, кольцо) скру́чваць;

5. (снимать, развивая) звіва́ць; см. свить;

6. (обвивать свивальником) спавіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сука́ць, сучу́, су́чаш, су́ча; су́каны; незак., што.

1. Звіваць некалькі нітак у адну.

С. дратву.

2. чым. Перабіраць, матляць нагамі (пра малых дзяцей).

Хлопчык суча ножкамі.

|| зак. ссука́ць, ссучу́, ссу́чаш, ссу́ча; ссу́каны (да 1 знач.).

|| наз. сука́нне, -я, н.

|| прым. сука́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Сукальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

uwijać

незак.

1. абвіваць;

2. звіваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасука́сты ’кучаравы’ (лід., Сцяшк. Сл.) Да сукаць ’звіваць’ (гл.) < прасл. sukati.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зві́вач, зві́тач ’дрэва з пакручастымі валокнамі’ (КСТ). Да віць > звіць з суфіксам ‑ач. Аснова ў першым выпадку звіваць, у другім дзеепрыметнік звіты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тра́сці́ць ‘прасейваць’ (ТС). Гл. трысціць 2.

Трасці́ць ‘злучаць разам дзве або некалькі нітак’ (ТСБМ), ‘звіваць дзве ніткі ў адну’ (Сл. ПЗБ). Гл. трысці́ць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)