звяры́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Прыстасаванае месца, дзе трымаюць звяроў для паказу.

Перасоўны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звяры́нец

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. звяры́нец звяры́нцы
Р. звяры́нца звяры́нцаў
Д. звяры́нцу звяры́нцам
В. звяры́нец звяры́нцы
Т. звяры́нцам звяры́нцамі
М. звяры́нцы звяры́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звяры́нец, -нца м. звери́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звяры́нец, ‑нца, м.

Спецыяльна абсталяванае памяшканне, прыстасаванае месца, дзе трымаюць дзікіх жывёл для паказу. І сам звярынец быў цікавы: Высокі, зложаны з бярвення, І такі моцны — на здзіўленне! Каб воўк да коз не мог дабрацца Ні праз той верх, ні падкапацца. Колас. Вясной у горад, дзе жылі нашы сябры, прывезлі ў звярынец з Маскоўскага заапарка двух маладых мядзведзяў і шэсць лебедзяў. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звярынец

т. 7, с. 44

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

звяры́нец м Tíergarten m -s, -gärten; Menageríe [-ʒə´ri:] f -, -i¦en, Tíerschau f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звяры́нец Абгароджаная частка лясной пушчы, дзе ўтрымліваліся звяры для «ловаў», палявання (АЛМ I, 674).

□ х. Звярынец Маладз.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

звери́нец звяры́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zoo [zu:] n. заапа́рк, звяры́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

menażeria

ж. звярынец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)