звыка́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. звыка́юся звыка́емся
2-я ас. звыка́ешся звыка́ецеся
3-я ас. звыка́ецца звыка́юцца
Прошлы час
м. звыка́ўся звыка́ліся
ж. звыка́лася
н. звыка́лася
Загадны лад
2-я ас. звыка́йся звыка́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час звыка́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звыка́цца (з кім, чым) несов. свыка́ться, привыка́ть (к кому, чему)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да звыкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звыка́цца гл. звыкнуцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звы́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; звы́кся, -клася; -ніся; зак., з кім-чым і без дап.

Прывыкнуць да каго-, чаго-н.

З. з такой думкай.

|| незак. звыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. звыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свыка́ться несов. звыка́цца, прывыка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Разста́й ’скрыжаванне’ (Яруш.). Утворана ад расстава́цца, як звы́чай ад звыка́цца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пратарнава́цца ’памучыцца, папакутаваць’ (астрав., Сцяшк. Сл.). Да тарнава́цца ’прыстасоўвацца, звыкацца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dréinfinden, daréinfinden

* (sich) звыка́цца са (сваі́м) стано́вішчам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zżywac się

незак. зжывацца; звыкацца;

гл. zżyć się

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)