звучный гу́чны; (звонкий — ещё) зво́нкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гучне́йшы прил. сравнит. ст. звучне́е; гро́мче; позвучне́е; погро́мче, бо́лее зву́чный; бо́лее гро́мкий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гу́чны
1. зву́чный;
~ная мело́дыя — зву́чная мело́дия;
2. в др. знач. гро́мкий;
г. го́лас — гро́мкий го́лос;
~ная сла́ва — гро́мкая сла́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зво́нкі I прил., в разн. знач. зво́нкий; зву́чный; (о высоком звуке, голосе — ещё) звеня́щий;
~кая пе́сня — зво́нкая пе́сня;
~кая струна́ — зво́нкая (звеня́щая) струна́;
з. го́лас — зво́нкий (зву́чный) го́лос;
○ з. зы́чны — лингв. зво́нкий согла́сный;
◊ ~кая мане́та — зво́нкая моне́та
зво́нкі II, -каў (ед. зво́нка ж.) карт. бу́бны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)