зво́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зво́дніца зво́дніцы
Р. зво́дніцы зво́дніц
Д. зво́дніцы зво́дніцам
В. зво́дніцу зво́дніц
Т. зво́дніцай
зво́дніцаю		 зво́дніцамі
М. зво́дніцы зво́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зво́дніца ж., презр. сво́дница, сво́дня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да зводнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́дніца ж. Kúpplerin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зво́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (пагард.).

Чалавек, які займаецца зводніцтвам.

|| ж. зво́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сво́дница зво́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сво́дня прост., презр. зво́дніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stręczycielka

ж. зводніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pander

[ˈpændər]

1.

n.

зво́днік -а m., зво́дніца f.

2.

v.t.

зво́днічаць; падбухто́рваць да дрэ́нных учы́нкаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bawd

[bɔd]

n.

1) зво́дніца f.

2) гаспады́ня публі́чнага до́му

3) распу́сьніца f., распу́сьнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)