зво́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (пагард.).

Чалавек, які займаецца зводніцтвам.

|| ж. зво́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зво́днік зво́днікі
Р. зво́дніка зво́днікаў
Д. зво́дніку зво́днікам
В. зво́дніка зво́днікаў
Т. зво́днікам зво́днікамі
М. зво́дніку зво́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зво́днік м., презр. сво́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́днік, ‑а, м.

Той, хто займаецца зводніцтвам. А зводнік зводдаль наглядае, Як пры дзяўчыне хлопец тае. Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́днік м разм Kúppler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сво́дник презр. зво́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да зводнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звадыя́ш, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Зводнік, падбухторшчык.

|| ж. звадыя́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. звадыя́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stręczyciel

м. зводнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kúppler

m -s, - пагардл. зво́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)