зва́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зва́рванне
Р. зва́рвання
Д. зва́рванню
В. зва́рванне
Т. зва́рваннем
М. зва́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́рванне ср. сва́ривание, сва́рка ж., сра́щивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. зварваць — зварыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́ривание мет. зва́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сра́щивание

1. зро́шчванне, -ння ср.;

2. злучэ́нне, -ння ср., зро́шчванне, -ння ср.; зва́рванне, -ння ср.;

3. з’ядно́ўванне, -ння ср.; см. сра́щивать;

4. (слияние, тесное соединение) зро́шчванне, -ння ср.;

сра́щивание промы́шленного капита́ла с ба́нковским эк. зро́шчванне прамысло́вага капіта́лу з ба́нкаўскім;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)