звані́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
звані́чны |
звані́чная |
звані́чнае |
звані́чныя |
| Р. |
звані́чнага |
звані́чнай
звані́чнае |
звані́чнага |
звані́чных |
| Д. |
звані́чнаму |
звані́чнай |
звані́чнаму |
звані́чным |
| В. |
звані́чны (неадуш.)
звані́чнага (адуш.) |
звані́чную |
звані́чнае |
звані́чныя (неадуш.)
звані́чных (адуш.) |
| Т. |
звані́чным |
звані́чнай
звані́чнаю |
звані́чным |
звані́чнымі |
| М. |
звані́чным |
звані́чнай |
звані́чным |
звані́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
звані́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да званіцы. Званічная вежа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
Вежа са званамі пры царкве.
Глядзець са сваёй званіцы на што-н. (са свайго, абмежаванага пункту гледжання; разм.).
|| прым. звані́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)