звалачы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. звалаку́ звалачо́м
2-я ас. звалачэ́ш звалачаце́
3-я ас. звалачэ́ звалаку́ць
Прошлы час
м. звало́к звалаклі́
ж. звалакла́
н. звалакло́
Загадны лад
2-я ас. звалачы́ звалачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час звало́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -ло́; -лачы́; -ло́чаны; зак., каго-што (разм.).

1. Цягнучы, зняць з чаго-н.

З. мех з воза.

2. Валочачы, знесці ў адно месца.

З. галлё ў кучу.

3. Знесці куды-н. далёка.

Дзеці звалаклі граблі.

|| незак. звалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звалачы́ сов., в разн. знач. стащи́ть; стяну́ть; (волоком — ещё) уволо́чь; (украсть — ещё) своло́чь, стяну́ть, стащи́ть, унести́;

з. мяшкі́ ў ку́чу — стащи́ть (стяну́ть) мешки́ в ку́чу;

ледзь ~лаклі́ вепрука́ з калёс — е́ле стащи́ли кабана́ с теле́ги;

з. з яго́ ко́ўдру — стащи́ть (стяну́ть) с него́ одея́ло;

зло́дзей звало́к паліто́ — вор стащи́л (стяну́л) пальто́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звалачы́, ‑лаку, ‑лачэш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце; зак., каго-што.

Разм.

1. Цягнучы, зняць з чаго‑н., адкуль‑н. Звалачы мяшок з воза.

2. Цягнучы, перамясціць куды‑н. [Пятрусь] звалок драбіны з дарогі і, апусціўшы галаву, пайшоў дадому. Колас.

3. Сабраць, сцягнуць у адно месца. Звалачы галлё ў кучу.

4. Угаварыць, прымусіць пайсці куды‑н. — На рыбу .. [бацьку] Яўхім звалок. Кажа, у дождж ловіцца добра. Савіцкі.

5. Украсці, сцягнуць. Андрэю нельга было адыходзіць далёка, сабакі маглі пранюхаць і звалачы мяса, а ліхі чалавек — украсці аглоблі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звалачы́

1. (зняць) ábziehen* vt, wégziehen* vt;

2. (сцягнуць у адно месца) zusámmenschleppen vt;

3. (скрасці) kláuen vt; stibítzen vt (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звала́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад звалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звалака́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звалакаць — звалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звала́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звалакваць — звалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)