зва́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зва́дніца зва́дніцы
Р. зва́дніцы зва́дніц
Д. зва́дніцы зва́дніцам
В. зва́дніцу зва́дніц
Т. зва́дніцай
зва́дніцаю		 зва́дніцамі
М. зва́дніцы зва́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́дніца ж. скло́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да зваднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які займаецца звадкамі.

|| ж. зва́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зва́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скло́чница скло́чніца, -цы ж., зва́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kłótnica

ж. склочніца, звадніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)