зва́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (разм.).

Тое, што і звада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зва́дка зва́дкі
Р. зва́дкі зва́дак
Д. зва́дцы зва́дкам
В. зва́дку зва́дкі
Т. зва́дкай
зва́дкаю		 зва́дкамі
М. зва́дцы зва́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зва́дка ж., разг. скло́ка, ссо́ра; ра́спря

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Склока, сварка. На што ж на зямлі Сваркі і звадкі, боль і гора, Калі ўсе мы разам ляцім Да зор? Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́дка ж разм гл сварка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зва́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Тое, што і звадка.

•••

Ні да рады, ні да звады гл. рада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валту́зіна ’спрэчка, звадка, валтузня’ (КТС). Да валтузіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скло́ка скло́ка, -кі ж., зва́дка, -кі ж., сва́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wrangle

[ˈræŋgəl]

1.

v.i.

свары́цца, спрача́цца; ва́дзіцца

2.

n.

сва́рка, спрэ́чка; зва́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Расты́рка ’звадка, сварка’ (Нас.), ст.-бел. ростырка, ростыркъ ’нязгода, нелады, спрэчка, сварка, рознагалоссе’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычана з ст.-польск. roztyrk, польск. rozterka ’душэўны разлад, няўпэўненасць’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 55; Булыка, Лекс. запазыч., 38).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)