збі́цень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. збі́цень
Р. збі́тню
Д. збі́тню
В. збі́цень
Т. збі́тнем
М. збі́тні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збі́цень (род. збі́тню) м., кул. сби́тень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збі́цень, збітню, м.

1. Уст. Гарачы напітак, які гатаваўся з вады, мёду і вострых прыпраў.

2. Разм. Пра густую масу, збітую, скалочаную з чаго‑н. Збіць збіцень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Збіцень 2/259; 4/538

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЗБІ́ЦЕНЬ,

гарачае пітво на Беларусі ў 18—19 ст. У кіпень з мёдам, цукрам ці патакай дабаўлялі спецыі (перац, гваздзіку, карыцу, мускатны арэх, лаўровы ліст і інш.), часам піва ці спірт. У нар. медыцыне — сродак прадухілення цынгі.

т. 7, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сби́тень уст. збі́цень, -тня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)