збіра́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
збіра́льніцкі |
збіра́льніцкая |
збіра́льніцкае |
збіра́льніцкія |
| Р. |
збіра́льніцкага |
збіра́льніцкай
збіра́льніцкае |
збіра́льніцкага |
збіра́льніцкіх |
| Д. |
збіра́льніцкаму |
збіра́льніцкай |
збіра́льніцкаму |
збіра́льніцкім |
| В. |
збіра́льніцкі (неадуш.)
збіра́льніцкага (адуш.) |
збіра́льніцкую |
збіра́льніцкае |
збіра́льніцкія (неадуш.)
збіра́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
збіра́льніцкім |
збіра́льніцкай
збіра́льніцкаю |
збіра́льніцкім |
збіра́льніцкімі |
| М. |
збіра́льніцкім |
збіра́льніцкай |
збіра́льніцкім |
збіра́льніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збіра́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да збіральніцтва, збіральніка. Збіральніцкая дзейнасць этнографа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збіра́льніцтва, -а, н.
1. Дзейнасць збіральніка (у 1 знач.).
Захапіцца збіральніцтвам.
2. Здабыванне сродкаў існавання шляхам збірання грыбоў, ягад і інш.
|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
збіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Чалавек, які займаецца збіраннем чаго-н. (якіх-н. рэдкасцей, твораў народнай творчасці і пад.).
З. фальклору.
2. Ёмішча, у якім збіраецца якая-н. вадкасць (спец.).
З. вады.
|| ж. збіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)