збяле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Стаць белым, пабялець.

З. ад злосці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збяле́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збяле́ю збяле́ем
2-я ас. збяле́еш збяле́еце
3-я ас. збяле́е збяле́юць
Прошлы час
м. збяле́ў збяле́лі
ж. збяле́ла
н. збяле́ла
Загадны лад
2-я ас. збяле́й збяле́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час збяле́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збяле́ць сов.

1. побеле́ть;

2. побледне́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збяле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць белым; пабялець. Пазняк збялеў. Усе, убачыўшы яго твар, адразу сціхлі. Дуброўскі. То збялее хлопец, як папера, то зальецца чырванню. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збяле́ць weiß [bleich] wérden; erblássen vi (s) (спалатнець)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

побледне́ть сов. паблядне́ць, пабяле́ць; збяле́ць;

побледне́ть, как полотно́ збяле́ць (пабяле́ць), як палатно́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побеле́ть сов. пабяле́ць; (измениться в лице) збяле́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przyblednąć

зак. пабляднець, збялець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbladnąć

зак. збялець; спалатнець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

erblássen

vi (s) высок. спалатне́ць, збяле́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)