збядне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. збядне́нне
Р. збядне́ння
Д. збядне́нню
В. збядне́нне
Т. збядне́ннем
М. збядне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збядне́нне ср. обедне́ние, оскуде́ние; обнища́ние, разоре́ние; см. збядне́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збядне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. збяднець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збядне́нне н. Verármung f -, Verélendung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паўперыза́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Масавае збядненне працоўных ва ўмовах класавага грамадства, заснаванага на эксплуатацыі. Паўперызацыя сялянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verélendung

f - збядне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

обедне́ние абядне́нне, -ння ср., збядне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралетарыза́цыя, ‑і, ж.

Непазбежнае ва ўмовах капіталізму разарэнне і збядненне дробных таваравытворцаў (сялян, саматужнікаў і інш.) і ператварэнне іх у пралетарыяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verármung

f -, -en збядне́нне, бе́днасць, гале́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rujnacja

ж. разарэнне, збядненне, згаленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)