збы́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
збы́тчык |
збы́тчыкі |
| Р. |
збы́тчыка |
збы́тчыкаў |
| Д. |
збы́тчыку |
збы́тчыкам |
| В. |
збы́тчыка |
збы́тчыкаў |
| Т. |
збы́тчыкам |
збы́тчыкамі |
| М. |
збы́тчыку |
збы́тчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збы́тчык м., разг. сбы́тчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сбы́тчик збы́тчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)