збо́чына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
збо́чына |
збо́чыны |
| Р. |
збо́чыны |
збо́чын |
| Д. |
збо́чыне |
збо́чынам |
| В. |
збо́чыну |
збо́чыны |
| Т. |
збо́чынай
збо́чынаю |
збо́чынамі |
| М. |
збо́чыне |
збо́чынах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збо́чына Схіл, бок канавы, узгорка; пакат (Слаўг.). Тое ж збочынне, бакаві́на́, бачковіна, пака́тасць, спа́дзістасць, пакот, пакоцвіна, покат (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)