збо́ршчыцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збо́ршчыцкі збо́ршчыцкая збо́ршчыцкае збо́ршчыцкія
Р. збо́ршчыцкага збо́ршчыцкай
збо́ршчыцкае		 збо́ршчыцкага збо́ршчыцкіх
Д. збо́ршчыцкаму збо́ршчыцкай збо́ршчыцкаму збо́ршчыцкім
В. збо́ршчыцкі
збо́ршчыцкага		 збо́ршчыцкую збо́ршчыцкае збо́ршчыцкія
збо́ршчыцкіх
Т. збо́ршчыцкім збо́ршчыцкай
збо́ршчыцкаю		 збо́ршчыцкім збо́ршчыцкімі
М. збо́ршчыцкім збо́ршчыцкай збо́ршчыцкім збо́ршчыцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.

З. бавоўны.

З. членскіх узносаў.

2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.

З. матораў.

|| ж. збо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. збо́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)