збо́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. збо́йка збо́йкі
Р. збо́йкі збо́ек
Д. збо́йцы збо́йкам
В. збо́йку збо́йкі
Т. збо́йкай
збо́йкаю		 збо́йкамі
М. збо́йцы збо́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збо́йка ж., горн. сбо́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́йка, ‑і, ДМ збойцы; Р мн. збоек; ж.

1. Падрыхтоўчая горная выпрацоўка, якая злучае дзве другія і прызначаецца для розных дапаможных мэт.

2. Злучэнне дзвюх сустрэчных выпрацовак пры праходцы іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сбо́йка ж.

1. разг., см. сбива́ние;

2. горн. збо́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)