заўрало́ф
‘дыназаўр’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заўрало́ф |
заўрало́фы |
| Р. |
заўрало́фа |
заўрало́фаў |
| Д. |
заўрало́фу |
заўрало́фам |
| В. |
заўрало́фа |
заўрало́фаў |
| Т. |
заўрало́фам |
заўрало́фамі |
| М. |
заўрало́фе |
заўрало́фах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заўрало́ф
(ад гр. sauros = яшчарка + lophos = грэбень)
раслінаедны дыназаўр падатрада арнітаподаў з моцна развітым гарпунападобным грэбенем чэрапа, які жыў у мелавы перыяд (гл. мезазой).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
арнітапо́ды
(ад арніта- + -поды)
падатрад раслінаедных дыназаўраў мелавога перыяду, (гл. мезазой), для якіх быў характэрны двухногі (як у птушак) спосаб перасоўвання; тыповыя прадстаўнікі — гадразаўр, заўралоф, ігуанадонт, псітаказаўр.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)