зашы́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. зашы́ўка
Р. зашы́ўкі
Д. зашы́ўцы
В. зашы́ўку
Т. зашы́ўкай
зашы́ўкаю
М. зашы́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зашы́ўка ж. заши́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зашываць — зашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., што.

1. Адрамантаваць, сшыўшы краі, а таксама злучыць швом канцы чаго-н.

З. падраны рукаў.

З. мяшок.

2. Упакаваць, сшыўшы канцы ўпакоўкі.

З. пасылку.

|| незак. зашыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зашыва́нне, -я, н. і зашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заши́вка зашы́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уши́вка ж.

1. ушы́ўка, -кі ж.; неоконч. ушыва́нне, -ння ср.;

2. зашы́ўка, -кі ж.; неоконч. зашыва́нне, -ння ср.; см. ушива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)