зашру́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зашру́бка |
зашру́бкі |
| Р. |
зашру́бкі |
зашру́бак |
| Д. |
зашру́бцы |
зашру́бкам |
| В. |
зашру́бку |
зашру́бкі |
| Т. |
зашру́бкай
зашру́бкаю |
зашру́бкамі |
| М. |
зашру́бцы |
зашру́бках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
за́шрубка ж. разм. Schráubenzieher m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
screwdriver
[ˈskru:,draɪvər]
n.
за́шрубка, адвёртка f., шрубакру́т -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Schráubenzieher
m -s, - адвёртка, за́шрубка, падшру́бнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)