зачына́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зачына́льніца зачына́льніцы
Р. зачына́льніцы зачына́льніц
Д. зачына́льніцы зачына́льніцам
В. зачына́льніцу зачына́льніц
Т. зачына́льніцай
зачына́льніцаю		 зачына́льніцамі
М. зачына́льніцы зачына́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачына́льніца ж. зачина́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачына́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да зачынальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачына́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пачынае якую-н. справу, пачынальнік.

Скарына — з. усходнеславянскага кнігадрукавання.

|| ж. зачына́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зачына́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачина́тельница зачына́льніца, -цы ж.; пачына́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начина́тельница пачына́льніца, -цы ж., распачына́льніца, -цы ж.; зачына́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)