зачастава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зачасту́ю |
зачасту́ем |
| 2-я ас. |
зачасту́еш |
зачасту́еце |
| 3-я ас. |
зачасту́е |
зачасту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зачастава́ў |
зачастава́лі |
| ж. |
зачастава́ла |
| н. |
зачастава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зачасту́й |
зачасту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зачастава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зачастава́ць сов., разг. (переусердствовать, потчуя) запо́тчевать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зачастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.
Разм.
1. Стаміць, надакучыць, старанна частуючы.
2. і чаго. Пакаштаваць, паспрабаваць. — Добры дзень! [Дзед:] — Здароў, Рыгорка! — Усё ходзіш? — Так. Хаджу. — Зачастуй маёй махоркі, Пэўна, ёю дагаджу... Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запо́тчевать сов., разг. зачастава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)