заце́пліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заце́плю |
заце́плім |
| 2-я ас. |
заце́пліш |
заце́пліце |
| 3-я ас. |
заце́пліць |
заце́пляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заце́пліў |
заце́плілі |
| ж. |
заце́пліла |
| н. |
заце́пліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
заце́плі |
заце́пліце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заце́пліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заце́пліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць і зацяплі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Запаліць (агонь, свечку і пад.). Зацеплілі трубкі гуралі. Танк. Паўночных віхураў краіна Лагодна сустрэла яго: Паклікала ў дом між ялінак, Зацепліла ў лямпе агонь. Лось. // перан. Прымусіць узнікнуць, з’явіцца. [Ірына] прыціскала да сябе дзіця, хутала яго ў старую коўдрачку, сагравала сваім дыханнем, як бы збіраючыся зацяпліць жыццё ў гэтым маленькім.. цельцы. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зацяплі́ць,
гл. зацепліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заце́плены і зацяплёны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад зацепліць, зацяпліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)