Злачынствы нямецка-фашысцкіх захопнікаў (на часова акупіраванай тэрыторыі СССР), гл. Акупацыйны рэжым

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Нацыянальна-вызваленчая вайна кітайскага народа супраць японскіх захопнікаў 1937-45

т. 11, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нацыянальна-вызваленчая вайна кітайскага народа супраць японскіх захопнікаў 1937—45 5/604

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

захо́пнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. захо́пнік захо́пнікі
Р. захо́пніка захо́пнікаў
Д. захо́пніку захо́пнікам
В. захо́пніка захо́пнікаў
Т. захо́пнікам захо́пнікамі
М. захо́пніку захо́пніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Карныя аперацыі нямецка-фашысцкіх захопнікаў у Вял. Айч. вайну 1941—45 1/215; 5/451—453; 7/580; 8/263, 265—266; 12/164

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

граза́, -ы́, ж.

Той (тое), што выклікае, наводзіць страх.

Партызаны былі гразой нямецкіх захопнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партыза́нскі, -ая, -ае.

1. гл. партызан.

2. Які мае адносіны да ўзброенай народнай барацьбы супраць іншаземных захопнікаў, што праводзіцца ў тыле ворага атрадамі, якія дзейнічаюць самастойна.

Партызанская вайна.

П. атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Надзвычайная дзяржаўная камісія па выяўленню і расследаванню злачынстваў нямецка-фашысцкіх захопнікаў і іх саўдзельнікаў і прычыненых імі страт грамадзянам, калгасам, грамадскім арганізацыям, дзяржаўным прадпрыемствам і ўстановам СССР 2/65; 7/373, 424, 547; 12/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

канкістадо́ры і канквістадо́ры, ‑аў; адз. канкістадор і канквістадор, ‑а, м.

Іспанскія і партугальскія заваёўнікі Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыкі, якія вызначаліся жорсткасцю да карэннага насельніцтва. // Пра заваёўнікаў, захопнікаў наогул.

[Ад ісп. conquistador — заваёўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Пантэра»,

назва карнай аперацыі ням.-фаш. захопнікаў.

т. 12, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)