захо́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто захапіў чужую тэрыторыю, вядзе захопніцкую палітыку, заваёўнік.

Чужаземныя захопнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захо́пнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. захо́пнік захо́пнікі
Р. захо́пніка захо́пнікаў
Д. захо́пніку захо́пнікам
В. захо́пніка захо́пнікаў
Т. захо́пнікам захо́пнікамі
М. захо́пніку захо́пніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

захо́пнік м. захва́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захо́пнік, ‑а, м.

Той, хто імкнецца да гвалтоўнага авалодання чым‑н., хто ажыццяўляе захоп; заваёўнік. Чужаземныя захопнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захо́пнік м Éindringling m -(e)s, -e; Eróberer m-s, -; Okkupánt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

захва́тчик захо́пнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акупа́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік акупацыі, захопнік.

|| прым. акупа́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агрэ́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто ўчыняе агрэсію; захопнік.

Даць адпор агрэсару.

|| прым. агрэ́сарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захо́пніца, ‑ы, ж.

Жан. да захопнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aggressor [əˈgresə] n. агрэ́сар; захо́пнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)