захо́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. захо́днік захо́днікі
Р. захо́дніка захо́днікаў
Д. захо́дніку захо́днікам
В. захо́дніка захо́днікаў
Т. захо́днікам захо́днікамі
М. захо́дніку захо́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

захо́днік м., ист. за́падник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захо́днік, ‑а, м.

Прыхільнік заходніцтва. Гурток заходнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захо́днік м разм Wéstler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́падник ист. захо́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

westerner [ˈwestənə] n. жыха́р захо́дніх раёнаў; захо́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)