захвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., каго (што) (разм.).

Збалаваць, сапсаваць празмернымі пахваламі.

З. вучня.

|| незак. захва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. захва́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захвалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. захвалю́ захва́лім
2-я ас. захва́ліш захва́ліце
3-я ас. захва́ліць захва́ляць
Прошлы час
м. захвалі́ў захвалі́лі
ж. захвалі́ла
н. захвалі́ла
Загадны лад
2-я ас. захвалі́ захвалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час захвалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

захвалі́ць сов., разг. захвали́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захвалі́ць, ‑хвалю, ‑хваліш, ‑хваліць; зак., каго-што.

Разм. Празмерна расхваліць, пераацаніць чые‑н. заслугі, вартасці. Захваліць вучня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захвалі́ць ǘbermäßig lóben, in den Hímmel hében*; über den grünen Klee lóben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

захвали́ть сов., разг. захвалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да захваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. захвальваць — захваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zachwalić

зак. захваліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

за..., прыстаўка.

I. Утварае дзеясловы са знач.:

1) пачатак дзеяння, напр.: заапладзіраваць, захварэць, закрычаць, заспяваць, забегаць, замахаць;

2) закончанасць, вынік дзеяння або стану, напр.: забяліць, завязаць, запакаваць, засохнуць, зацвярдзець;

3) выхад дзеяння за межы звычайнага або дапушчальнага, напр.: забавіцца, загаварыцца, захваліць;

4) распаўсюджанне дзеяння за якія-н. межы, напр.: заехаць (за дом), зайсці (за сцяну), заслаць (на край свету);

5) адхіленне ўбок ад асноўнага напрамку руху з кароткачасовым спыненнем, напр.: забегчы, заехаць, заглянуць (да знаёмых).

II. Утварае назоўнікі, прыметнікі, прыслоўі са знач.: які знаходзіцца на тым баку чаго-н., ззаду або за межамі чаго-н., напр.: заакіянскі, завуголле, загарадны, задворкі, залетась, заўчора.

III. Утварае якасныя прыметнікі і прыслоўі і абазначае перавышэнне якасці, напр.: завельмі, завузкі, завялікі, замнога, занадта.

IV. Утварае прыслоўі са знач.: у межах таго перыяду, які называецца словам без прыстаўкі; да наступлення новага перыяду, напр.: замалада, засветла, зацемна, зацепла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)