зафарбо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. зафарбо́ўка
Р. зафарбо́ўкі
Д. зафарбо́ўцы
В. зафарбо́ўку
Т. зафарбо́ўкай
зафарбо́ўкаю
М. зафарбо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зафарбо́ўка ж. закра́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зафарбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зафарбоўваць — зафарбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зафарбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

Пакрыць, замазаць фарбай.

З. пляму.

|| незак. зафарбо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зафарбо́ўванне, -я, н. і зафарбо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закра́ска ж. зафарбо́ўванне, -ння ср., зафарбо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закра́шивание ср. зафарбо́ўванне, -ння ср., зафарбо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)