зато́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зато́рны зато́рная зато́рнае зато́рныя
Р. зато́рнага зато́рнай
зато́рнае		 зато́рнага зато́рных
Д. зато́рнаму зато́рнай зато́рнаму зато́рным
В. зато́рны (неадуш.)
зато́рнага (адуш.)		 зато́рную зато́рнае зато́рныя (неадуш.)
зато́рных (адуш.)
Т. зато́рным зато́рнай
зато́рнаю		 зато́рным зато́рнымі
М. зато́рным зато́рнай зато́рным зато́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зато́рны спец. (к зато́р II) зато́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да затору ​2 (у 1 знач.). Заторны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́р, -у, м.

Затрымка ў руху ад скучанасці людзей, транспарту або іншых прадметаў, што перамяшчаюцца ў адным напрамку.

На скрыжаванні дарог утварыўся з.

З. лёду на рацэ.

|| прым. зато́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зато́рный зато́рны; см. зато́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)