зато́па
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зато́па |
зато́пы |
| Р. |
зато́пы |
зато́п |
| Д. |
зато́пе |
зато́пам |
| В. |
зато́пу |
зато́пы |
| Т. |
зато́пай
зато́паю |
зато́памі |
| М. |
зато́пе |
зато́пах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зато́па
1. Паводка, разводдзе, разліў (Мсцісл. Юрч.).
2. Дрыгва; непраходнае, гразкае месца, твань; гразь ад працяглых дажджоў (Зах. Бел. Др.-Падб., Краснап. Бяльк., Мсцісл. Юрч., Нас., Смален. Дабр.).
3. Неглыбокі, звычайна гразкі заліў у возеры; гразкае возера (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)