зато́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зато́нчык |
зато́нчыкі |
| Р. |
зато́нчыка |
зато́нчыкаў |
| Д. |
зато́нчыку |
зато́нчыкам |
| В. |
зато́нчык |
зато́нчыкі |
| Т. |
зато́нчыкам |
зато́нчыкамі |
| М. |
зато́нчыку |
зато́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
напла́вацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Уволю, доўга паплаваць. [Кастусь і Ліпа] аблюбавалі шырокі, ахутаны з усіх бакоў алешнікам затончык, у якім можна было наплавацца ўволю. Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)