засты́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засты́глы засты́глая засты́глае засты́глыя
Р. засты́глага засты́глай
засты́глае		 засты́глага засты́глых
Д. засты́гламу засты́глай засты́гламу засты́глым
В. засты́глы (неадуш.)
засты́глага (адуш.)		 засты́глую засты́глае засты́глыя (неадуш.)
засты́глых (адуш.)
Т. засты́глым засты́глай
засты́глаю		 засты́глым засты́глымі
М. засты́глым засты́глай засты́глым засты́глых

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засты́глы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і застылы. Быльнік па краях адхону, слабенькі, узорысты іней на ім, канаўка побач на поплаве, ледзь-ледзь толькі застыглая. Кулакоўскі. Каменныя львы драмалі. Застыглая ўсмешка не сыходзіла з іх белых вачэй. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)