засту́пка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
засту́пка |
засту́пкі |
| Р. |
засту́пкі |
засту́пак |
| Д. |
засту́пцы |
засту́пкам |
| В. |
засту́пку |
засту́пкі |
| Т. |
засту́пкай
засту́пкаю |
засту́пкамі |
| М. |
засту́пцы |
засту́пках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
засту́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Абл. Абарона, заступніцтва. — Я, вядома, не ў заступку трактарыстаў, хоць бы і таго ж Адама Бахрыма, але што праўда, то праўда! Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)