застагна́ць, -тагну́, -то́гнеш, -то́гне; -тагні́; зак.

Пачаць стагнаць.

З. ад болю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застагна́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. застагну́ засто́гнем
2-я ас. засто́гнеш засто́гнеце
3-я ас. засто́гне засто́гнуць
Прошлы час
м. застагна́ў застагна́лі
ж. застагна́ла
н. застагна́ла
Загадны лад
2-я ас. застагні́ застагні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час застагна́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

застагна́ць сов. застона́ть, простона́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застагна́ць, ‑стагну, ‑стогнеш, ‑стогне; зак.

Пачаць стагнаць. // Прастагнаць; абазвацца стогнам. Адам Лабека глуха застагнаў і паваліўся на бок. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застагна́ць (áuf)stöhnen vi; ánfangen* zu stöhnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

застона́ть сов. застагна́ць; (жалобно) зае́нчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jęknąć

зак. заенчыць, застагнаць;

jęknąć z wysiłku — застагнаць ад напружання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stęknąć

зак. застагнаць; енкнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zajęczeć

зак. заенчыць; застагнаць; завохкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

простона́ть сов.

1. прастагна́ць, застагна́ць; (жалобно) прае́нчыць, зае́нчыць;

2. (какое-то время) прастагна́ць; (жалобно) прае́нчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)