заспрача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Пачаць спрачацца.

Гутарылі спакойна, а потым заспрачаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заспрача́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заспрача́юся заспрача́емся
2-я ас. заспрача́ешся заспрача́ецеся
3-я ас. заспрача́ецца заспрача́юцца
Прошлы час
м. заспрача́ўся заспрача́ліся
ж. заспрача́лася
н. заспрача́лася
Загадны лад
2-я ас. заспрача́йся заспрача́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час заспрача́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заспрача́цца сов.

1. заспо́рить;

2. разг. (увлечься спором) заспо́риться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заспрача́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць спрачацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заспрача́цца ánfangen* zu stréiten, éinen Streit begínnen* [ánzetteln, vom Zaun bréchen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заспо́рить сов. заспрача́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заспо́риться сов., разг. (увлечься спором) заспрача́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Streit

m -(e)s, -e

1) спрэ́чка; сва́рка

mit j-m ~ ánfangen* — заспрача́цца з кім-н.; пача́ць сва́рку

◊ ríchtige Ábrede macht kéinen ~ — угаво́р даражэ́й за гро́шы

2) спра́ва, працэ́с, спрэ́чкі (у судзе)

3) схва́тка, суты́чка, бой

éinen ~ vom Záune bréchen* — пачына́ць спрэ́чку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)