засо́хлы, -ая, -ае.

1. Сухі, зацвярдзелы.

Засохлая гразь.

2. Які завяў, загінуў ад неспрыяльных умоў (пра расліны).

Засохлая кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засо́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засо́хлы засо́хлая засо́хлае засо́хлыя
Р. засо́хлага засо́хлай
засо́хлае		 засо́хлага засо́хлых
Д. засо́хламу засо́хлай засо́хламу засо́хлым
В. засо́хлы (неадуш.)
засо́хлага (адуш.)		 засо́хлую засо́хлае засо́хлыя (неадуш.)
засо́хлых (адуш.)
Т. засо́хлым засо́хлай
засо́хлаю		 засо́хлым засо́хлымі
М. засо́хлым засо́хлай засо́хлым засо́хлых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засо́хлы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засо́хлы засо́хлая засо́хлае засо́хлыя
Р. засо́хлага засо́хлай
засо́хлае		 засо́хлага засо́хлых
Д. засо́хламу засо́хлай засо́хламу засо́хлым
В. засо́хлы (неадуш.)
засо́хлага (адуш.)		 засо́хлую засо́хлае засо́хлыя (неадуш.)
засо́хлых (адуш.)
Т. засо́хлым засо́хлай
засо́хлаю		 засо́хлым засо́хлымі
М. засо́хлым засо́хлай засо́хлым засо́хлых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засо́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў вільгаць; сухі, зацвярдзелы. Засохлая гразь моцна трымалася на .. ботах. Кавалёў.

2. Які завяў, загінуў ад неспрыяльных умоў (пра расліны). На маладых дубах трапяталася засохлае карычневае лісце, якое ўпарта не жадала пакідаць родныя галінкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́хлы vertrócknet, éingetrócknet, trócken (gewórden)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засо́хший прил. засо́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэ́рствы, -ая, -ае.

1. Засохлы, цвёрды, сухі, нясвежы.

Ч. хлеб.

Чэрствая булка.

2. перан. Нячулы, бяздушны.

Ч. чалавек.

Чэрствая душа.

|| наз. чэ́рствасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тынк, -у, м.

Аддзелачны раствор з сумесі вяжучых рэчываў (вапны, цэменту, гліны, пяску і пад.), а таксама засохлы слой такога раствору.

Ад сцяны адваліўся т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Амаль засохлы, не зусім засохлы. Малады высокі дуб.. стаяў на беразе Дняпра. Пад ім туліліся некалькі паўзасохлых арэхавых кустоў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўзасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Амаль засохлы. Напаўзасохлае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)