засме́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; зак.

Забрудзіцца ад смецця.

Двор засмеціўся.

|| незак. засме́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засме́ціцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. засме́ціцца засме́цяцца
Прошлы час
м. засме́ціўся засме́ціліся
ж. засме́цілася
н. засме́цілася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засме́ціцца сов. засори́ться, заму́сориться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засме́ціцца, ‑ціцца; зак.

Зрабіцца брудным, нячыстым ад смецця. Двор засмеціўся за зіму. // Страціць якасць, сапсавацца ад непатрэбных прымесей. Насенне засмецілася пустазеллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заму́сориться засме́ціцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засме́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да засмеціцца.

2. Зал. да засмечваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захля́снуць

‘засмеціцца чым-небудзь (дзірка захляснула)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. захля́сне захля́снуць
Прошлы час
м. захля́снуў захля́снулі
ж. захля́снула
н. захля́снула
Дзеепрыслоўе
прош. час захля́снуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засме́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засмечваць — засмеціць і стан паводле знач. дзеясл. засмечвацца — засмеціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засме́чвацца несов., возвр., страд. засоря́ться, заму́сориваться; см. засме́ціцца, засме́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забі́цца¹, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; зак.

1. Ударыўшыся, разбіцца насмерць.

З. пры падзенні.

2. Забрацца, схавацца куды-н. (разм.).

З. ў куток.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закупорыцца, засмеціцца.

Труба забілася пяском.

|| незак. забіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)